آسمان ابری

آسمان، ابری که می شد
می فهمیدم
دوباره
داری غصه می خوری
غصه ی بندهایت را...

و لا تفضحنی

ظلم کردم حتی به خودم
و تو رسوایم نکردی
و
این یعنی هنوز دوستم داری

آه

فاطمه رفته بود
و
نیلی برگشته بود


طبری در«دلائل الامامه»  می‎گوید:
«چنان سیلی روی روپوش، به صورت او زد که به زمین افتاد...»
طبری، دلائل الامامه، ج 2، مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، چاپ قدیم، ج 2، ص 222، قمی، عباس، بیت الأحزان،‌ص 96 و 97.

هوس

همینکه دار میبینم
هوس حلاج بودن میزند به سرم

عذر به جای مزد!

دوماه گذشت و همه ازتو
مزد عزا میخواهند و
من
فقط عذر..

صفر فرصتی دوباره بود

صفر درحقیقت فرصتی دوباره بود
برای انانکه هنوز سفر نکرده بودند از بند تعلقاتشان

خاطرات تو

محرم گذشت و
صفری که رفت
حالا من ماندم وخاطرات محرمت

دیکتاتور

دیکتاتور تو بودی که هر بار
بانگاهت
تسلیم میکردی مرا

نیازمن به تو

نیاز من به تو چیزی شبیه
آدم به حواست
نه نه
آدم به هوا..

بی قرار

بی قراری میکنم این شب ها
قرارمان را نادیده گرفتم
برای همین جای کربلا
حسرت نصیبم شد